XVII wiek, jako perła o nieregularnym kształcie, musi się czymś wyróżniać na tle innych epok. Jak zaczarować tą perłą ucznia siedemnastolatka?
Analogią. Analogią do wspólczesności – tak, by barok był interpretowany jego okiem, a nie tym nauczycielskim.
- Sarmatyzm. Polska. Polacy. Polskość. Jakie ma imię dzisiaj? Czy jakiekolwiek relikty tej postawy przetrwały do naszych czasów? Młodzież najpierw zapoznała się z materiałem historycznoliterackim, przeczytaliśmy fragmenty ,,Pamiętników” Jana Chryzostoma Paska. Z trudem rozszyfrowaliśmy znaczenia makaronizmów i archaizmów. Przyjrzeliśmy się wyglądowi szlachcica. Takie działania przygotowywały nas do stworzenia mapy nastrojów współczesnego Polaka. Jakież było zdziwienie, gdy naszym oczom ukazały się w okienkach webexa poniższe portrety współczesnych Polaków…
- Epistolografia. Wszyscy kochamy komunikację. Ale zapewne nie tę tradycyjną, z czasów Sobieskiego i Marysieńki. Kultura ewoluuje, widać to na przykładzie mediów społecznościowych, które są dzisiaj jej odbiciem. Młodzież otrzymała więc wyzwanie sparafrazowania dawnych listów Sobieskiego w ,,technologii” współczesnych komunikatorów. Wszyscy lubimy otrzymywać wiadomości i jak się okazuje – wielu z nas lubi je tworzyć. Czy są wystarczająco sugestywne? Jaką rolę odgrywają w nich emotikony? Czy idziemy w eliptyczność i inwersje rodem z baroku? Te zajęcia dowiodły, że współczesny uczeń spokojnie może dotrzymać kroku tradycji.
- Z(a)bytki polskie? ,,Kawa ma ławę” w ujęciu uczniów klas 1c i 1 d to kolejna paralela do współczesności podczas interpretacji utworów Wacława Potockiego. Anarchia wczoraj i dziś. Materializm wczoraj i dziś. Uczennice 1c kapitalnie weszły w role współczesnych alegorii – kręcąc kolejny odcinek ,,Kawy na ławę”.
To niewiarygodne, że na niewinnym przedmiocie mogą kiełkować zupełnie nieszkolne możliwości uczniów.
